Jedno zdjęcie, kilka zdań

  Wiosenny grudniowy dzień, rodzinka łabędzi na spacerze.  Młodym już niewiele brakuje do pełni białej szaty. Nie boją się spacerowiczów, ale lepiej nie podchodzić, bo rodzice czuwają i mogą pogonić...

  Okolice Kazimierza, zaciszne miejsce z pamiątkowym głazem, a na nim napis, który informuje, iż do tego miejsca ewakuowano Wisłą skarby z zamku na Wawelu w 1939 roku.  Z tego miejsca przewożono je dalej furmankami dzięki pomocy okolicznej ludności. Uratowane skarby trafiły przez Rumunię do Kanady, by tam przetrwać wojnę.

  Z daleka trudno dostrzec żelastwo, ledwo wystające z bujnej roślinności. Jakby spragnione rośliny postanowiły zaspokoić pragnienie na ludzką modłę czyli zaczerpnąć wody ze starej pompy.

  Stała na wystawie sztuki ludowej, wykonana prze twórcę dla jednego z kościołów w Wielkopolsce.  Na sporym powiększeniu zdjęcia udało mi się wyłowić wszystkie niemal elementy, a mianowicie: od dołu po lewej kościółek z dzwonnicą, strażacy, rzeźbiarz ludowy, bryczka z jaśnie panią, powyżej sołtys i gospodyni, jakieś prace polowe, stajenka, żołnierze Piłsudskiego i wreszcie pomnik ku czci poległych w II wojnie. Widywałam wiele szopek , każda inna, ale podziw budzi zawsze cierpliwość i staranność twórców.

  Wielka budowla z mnóstwem schodów, wewnątrz dzwon, wcale nie tak imponujący, jakby wskazywała dzwonnica.  Przerost formy nad treścią, jak wszystko w Licheniu...

  Zachwycają mnie zawsze takie zmiany. Niegdyś zniszczony budynek administracyjny starej gazowni miejskiej, dziś odrestaurowany , w otoczeniu zieleni. Szkoda tylko, że usytuowany na uboczu, z dala od tras spacerowych i mało kto go podziwia.

  Makiety budowli dają wyobrażenie rozmachu, z jakim takowe powstawały. Dzisiaj wzbudzające podziw, nie tylko wielkością, ale i kunsztem wykonania , różnorodnością stylów i detali. Czasami tylko makieta daje całkowity obraz zabytku, nawet gdy jest on w ruinie...

  O szóstej rano podjechał samochód z kogutem na dachu, na kabinie kierowcy napis Zakład Robót Publicznych. Z auta wysiadły trzy kobiety z narzędziami i zaczęły grabić trawnik. Ciemno, zimno, panie ruszały się jak muchy w smole, jedna gdzieś zniknęła. Zdjęcie fatalnej jakości, bo z okna w kuchni robione.  Zostały po pracownicach kupki zgniłych liści, leżą do tej pory. Na co komu taka markowana robota o ćmoku?

  Cmentarz żydowski w Kazimierzu. Wrota oddzielają słoneczną stronę żywych od cienistej i ponurej strony umarłych.  Po przekroczeniu owych wrót wkracza się jakby do innego wymiaru rzeczywistości, cichną głosy, przychodzi zamyślenie...

  Urokliwe miejsce w parku, na uboczu, z dala od głównych ścieżek spacerowych.  Azyl dla zakochanych par i ptaków, woda cicho szumi, spływając z wielkiego kamienia do małej sadzawki, w której chętnie kąpią się wróble.