Nad miastem
Widok z okna mojej kuchni. Gdy patrzę na takie spektakle na niebie, czuję ogrom Natury i małość człowieka wobec jej sił...
Teściowa
Figurka "teściowej" w pijalni wód mineralnych w naszym parku miejskim. Pani trzyma na kolanach pieska, który szczerzy zęby na oglądających. Wiele osób robi sobie zdjęcia z teściową.
Lubię chmury. :)
OdpowiedzUsuńBywają niesamowite...
UsuńTeż mam takie widoki, choć z parteru :) To chyba późnym wieczorem...
OdpowiedzUsuńWłaśnie nie, ale zrobiło się ciemno...
UsuńJa kiedyś najbardziej lubiłam patrzeć w niebo... Teraz za bardzo gonię i niestety rzadko patrzę... Uściski!
OdpowiedzUsuńW gonitwie trudno zadzierać głowę, to prawda!
Usuńjotka
Jak się patrzy na te ciężkie chmury, ciężko myśleć pozytywnie. Życzę Asiu więcej słońca i pogody ducha.
OdpowiedzUsuńKiedy po każdej nawałnicy przychodzi słonce:-)
UsuńWitaj początkiem marca Jotko
OdpowiedzUsuńLubię takie widoki. Ja z mojego kuchennego okna na ostatnim piętrze też podziwiam spektakle na niebi. Każdego dnia inne.
A Ty na którym piętrze masz kuchnię?
Pozdrawiam oczekiwaniem na ciepły uśmiech wiosny
Ja oglądam świat z 3 piętra:-)
UsuńJa z 7-go
UsuńPozdrawiam zapachem kwitnących hiacyntów na parapecie
Żywe kwiaty w domu to odrobina wiosny:-)
UsuńPięknie... Ja mieszkam na 10tym piętrze...więc też mogę się zachwycać...
OdpowiedzUsuńStokrotka
O, z dziesiątego to dopiero widoki!
UsuńJoAsiu ♥ wspaniały widok, zdjęcie świetne!
OdpowiedzUsuń..mieszkam na 8 piętrze niemal w Centrum (na Powiślu), dookoła mam Parki (są tu 2 wieżowce) i mogę podziwiać cudowna zieleń i panoramę Warszawy ;)
- pozdrawiam Cię najcieplej i najserdeczniej, uroczych chwil ♥
Oj, to masz wspaniały widok, wyobrażam sobie...
Usuń