Grajek
Idziesz sobie ulicą i słyszysz muzykę. Dźwięki łagodnie wnikają do twojego wnętrza, niczym fale spokoju na oceanie hałaśliwego tłumu.
Dżinsy, dredy, piękny uśmiech.
Jak On grał!
Teściowa
Figurka "teściowej" w pijalni wód mineralnych w naszym parku miejskim. Pani trzyma na kolanach pieska, który szczerzy zęby na oglądających. Wiele osób robi sobie zdjęcia z teściową.
Już za sam uśmiech - jego, Twój - jest dużo wart.
OdpowiedzUsuńMam sentyment do ulicznych grajków. Zawsze rzucam jakiś grosik.
Ja tez , zwłaszcza gdy przykładają się do grania:-)
Usuń..uwielbiam zdolnych ludzi mających pasję! ..a Ten uśmiechnięty grajek uliczny, na Twoim zdjęciu, wygląda szczególnie przyjemnie i sympatycznie i pewnie pięknie grał?
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam JoAsiu najcieplej, moc serdeczności ślę <3
Oj, grał wprost do duszy...kiedyś w parku pięknie grała młodziutka skrzypaczka:-)
UsuńBuziaki, AnSo:-)
To dlatego, że muzykę miał w sobie...
OdpowiedzUsuńO tak, to na pewno!
UsuńJa też lubię ulicznych grajków, a ten ma w tle na dodatek ciekawy relief.
OdpowiedzUsuńNa sporym instrumencie gra ten muzyk, u nas w Rynku muzykuje pan który gra na jeszcze większym. Gra on na pianinie, instrument ten zamocowane ma koła, aby można było się z nim przemieszczać.
A widzisz, co oko plastyka, to więcej szczegółów wypatrzy!
UsuńPo Twojej uwadze zaczęłam się baczniej ścianie przyglądać:-)
I mam zaległości - ale to wszystko wina Bloggera ;) Tak - uliczni grajkowie to jest co, co zawsze wywołuje ciarki. A jeśli jeszcze melodia trafiona to już... ech...
OdpowiedzUsuńMelodia ma duże znaczenie!
UsuńBardzo lubię ulicznych grajków. Wielokrotnie słyszałam takie uliczne koncerty że słuchałam jak oczarowana i nie mogłam zrobić kroku. Nawet niedawno pomimo chłodu słuchałam saksofonisty, a razem ze mną tłum przechodniów bo każdy się zatrzymywał...Piękne to były dźwięki.
OdpowiedzUsuńSaksofon może zauroczyć, znam to...
UsuńLubie posluchac takich ulicznych grajkow z dusza. Tego pana chyba skads kojarze albo spotkalam podobnego.
OdpowiedzUsuńTego akurat spotkaliśmy w Toruniu:-)
UsuńPrzywiałaś moje praskie wspomnienia Jotko.
OdpowiedzUsuńDziś jednak wpadłam do Ciebie, aby powiedzieć:
Właśnie są moje wirtualne urodziny
Ktoś wpadnie, napisze coś
Ale zanim wielki hałas zrobi świat
Tak zwyczajnie ze mną bądź
Pozdrawiam nadzieją na udane spotkanie
Jakie miłe zaproszenie:-)
UsuńDziękuję!
Ale jedno zdanie się udało:)))
UsuńCzekam zatem jutro. Nigdzie się nie wybieram
Fanką dredów nie jestem, ale muzykę na mieście zawsze wyhaczę, że ktoś gra xD. To jest świetne, że ludzie wychodzą na ulicę i grają, śpiewają i niczym się nie przejmują.
OdpowiedzUsuńJa zawsze zastanawiam się, jak właściciele dredów myją włosy;-)
UsuńTen grał pięknie:-)